Jeszcze Słychać śpiew. I Rżenie Koni...

Film psychologiczny.

W wiele lat po zakończeniu wojny emerytowany pułkownik Królikiewicz - dowódca pułku strzelców konnych Wołyńskiej Brygady Kawalerii, dowiaduje się przypadkowo z tomu wspomnień generała Juliusza Rommla "Za honor i ojczyznę", że we wrześniu 1959 r. nie wykonał rozkazu: nie wręczył 10 krzyży Virtuti Militari najdzielniejszym spośród swoich żołnierzy - uczestników wypadu na Kamieńsk. Dla zawodowego wojskowego rozkaz jest rozkazem nawet po upływie tylu lat. Przebywający w szpitalu pułkownik przekazuje więc tę sprawę swemu synowi Andrzejowi. Komu byś je dał - pyta syna, młodego dziennikarza, pochłoniętego pracą nad współczesnym reportażem dla TV. Andrzej nie jest przekonany czy warto wracać do tamtych spraw, podejmuje się jednak roli pośrednika między rozrzuconymi po Polsce żołnierzami września a unieruchomionym w szpitalu dowódcą. Zafascynowany problemami współczesności, szukający możliwości zrobienia błyskotliwej kariery, chłopak dopiero teraz odbywając swą pierwszą wędrówkę w przeszłość - uświadamia sobie kim był ojciec, jakie są ich związki ze sobą i przeszłością. Zaczyna rozumieć, że dzień dzisiejszy nie istnieje bez dnia wczorajszego, że być współczesnym - to wiedzieć skąd się przyszło i dokąd się zmierza. Myśli o tym wędrując po Polsce w poszukiwaniu podkomendnych ojca. Zostaje wciągnięty we wrześniowe boje i współczesne życie tych ludzi, musi nie tylko zbierać materiały dokumentujące fakty, ale także oceniać bohaterstwo swych rozmówców. Nie wie jak należy ich oceniać kategoriami wojny czy pokoju? Za co należy odznaczać: za jeden bohaterski czyn, za całą kampanię wrześniową, czy za dzisiejsze życie? Co ważniejsze: chwila odwagi i brawury, czy siła charakteru i wierność samemu sobie? Czy odznaczonym może być człowiek, który we wrześniu zachował się jak bohater, ale załamał się podczas śledztwa w gestapo? Jak potraktować bohatera z 1939 r., który obecnie odsiaduje wyrok za manko? Andrzejowi udaje się dotrzeć do wszystkich żyjących, wytypowanych przez ojca żołnierzy września. Spełniając życzenie ojca, dorośleje i dojrzewa wewnętrznie. Teraz dopiero rozumie, że chociaż dla młodych ludzi II wojna światowa stanowi już jakby legendę, należy o niej mówić, a przynajmniej nie zapominać.