Definicja muzyki

Muzyka (gr. mousike) to sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie.

Struktury dźwiękowe składają się z zestawów fal akustycznych o odpowiednio dobranych częstotliwościach i amplitudach oraz ciszy pomiędzy nimi. Celem muzyki jest oddziaływanie na świadomość słuchacza. Jest zjawiskiem odbieranym subiektywnie, zależnym od indywidualnych skłonności, wcześniejszych doświadczeń, społecznych kryteriów wartości, aktualnego nastroju i wielu innych czynników. Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem oprócz głosu ludzkiego również instrumentów muzycznych.

W tradycyjnym i najbardziej rozpowszechnionym ujęciu, struktury muzyczne składają się z rytmu, melodii oraz harmonii. Rozpatrując ten problem bardziej szczegółowo, podział wygląda następująco (są to tzw. elementy dzieła muzycznego):

• rytm;
• melodia;
• harmonia - współbrzmienie;
• artykulacja - sposób wydobycia dźwięku;
• dynamika; - natężenie dźwięku;
• kolorystyka - inaczej barwa, rodzaj dźwięku;
• agogika - tempo i jego zmiany;
• forma - sposób w jaki zostało zbudowane dzieło muzyczne;
• akustyka - często pomijany, ale bardzo istotny element; dotyczy przede wszystkim muzyki akustycznej, dotyczy wpływu miejsca na dźwięk;

Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Można przyjąć, że muzyka od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy, zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach, najpewniej również od początku łączona była z tańcem i słowem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym - pomagała w pracy zespołowej, była formą komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się jako jedna z gałęzi sztuki W Mitologii Greckiej Apollo był bogiem sztuki i poezji. Grał też na instrumencie.